[Rozmiar: 72374 bajtów]

Porady pedagoga


Ważne linki:

strona miejska

kuratorium oświaty

MEN

Rzecznik Praw Dziecka

Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży

OKE/komisja egz.

BIP


FB





Do 15 września każdego roku można składać wnioski o stypendia szkolne

    W bieżącym roku szkolnym kolejny raz będzie udzielana pomoc o charakterze socjalnym dla uczniów zamieszkałych na terenie Miasta Świnoujście
      Rodzice, opiekunowie prawni uczniów zamieszkali na terenie Miasta Świnoujście mogą ubiegać się o przyznanie pomocy materialnej w formie stypendium szkolnego lub zasiłku szkolnego.
       Stypendium szkolne może otrzymać uczeń znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej wynikającej z niskich dochodów w rodzinie (miesięczny dochód na 1 osobę nieprzekraczający kwoty: 600,00 zł netto).

      Stypendium szkolne przysługuje uczniowi w szczególności gdy w rodzinie występuje:
• bezrobocie;
• niepełnosprawność;
• ciężka lub długotrwała choroba;
• wielodzietność;
• alkoholizm lub narkomania;
• brak umiejętności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo – wychowawczych;
• gdy rodzina jest niepełna.
      Wnioski o przyznanie stypendium szkolnego wraz z dokumentami należy złożyć w terminie do dnia 15 września w szkole, do której uczeń uczęszcza.
      Wnioskodawcy zobowiązani są do przedstawienia informacji przy składanych wnioskach o wszystkich dochodach NETTO uzyskanych w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku (tj. w sierpniu), bądź w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym dochód ten utracono
      Dokumentem potwierdzającym wysokość osiągniętych dochodów może być nie tylko zaświadczenie o wysokości osiągniętych dochodów, lecz również oświadczenie.
      W przypadku oświadczenia konieczne jest dopisanie klauzuli, o której mowa w art. 90n ust. 5a ustawy o systemie oświaty o następującej treści: Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
      Wnioski o przyznanie stypendium szkolnego można pobrać w szkole, do której uczeń uczęszcza, w Wydziale Edukacji Urzędu Miasta Świnoujście pok. 324, a także ze strony internetowej: http//www.swinoujscie.pl (zakładka: BIP/sprawy do załatwienia/Wydział Edukacji).
      Zasiłek szkolny może być przyznany uczniowi znajdującemu się przejściowo w trudnej sytuacji materialnej z powodu zdarzenia losowego, np.: śmierć rodzica lub prawnego opiekuna, klęska żywiołowa, kradzież z włamaniem, nagła choroba w rodzinie ucznia, inne szczególne okoliczności.
      Wniosek o przyznanie zasiłku szkolnego składa się w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące od wystąpienia zdarzenia uzasadniającego przyznanie tego zasiłku.


JAK WSPIERAĆ SWOJĄ SAMOOCENĘ?

          Dobra, stabilna samoocena jest jedną z najcenniejszych rzeczy, jaką mogą dać dzieciom dorośli. Sprzyja ona motywacji, działaniu i odnoszeniu sukcesów, a przede wszystkim – zdrowiu psychicznemu. Wspieranie samooceny dzieci i młodzieży jest ważnym czynnikiem chroniącym przed wieloma zaburzeniami. Wartościową umiejętnością, którą możemy wyrobić u naszych podopiecznych, jest zdolność do doceniania samej czy samego siebie.



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje



'

Wspieranie ósmoklasistów w stresie przedegzaminacyjnym

          jak pomóc uczniom przejść przez egzaminacyjny stres? Mowa będzie o wsparciu organizacyjno – psychologicznym, jakiego może udzielić swoim uczniom każdy nauczyciel, na czele z wychowawcą klasy i pedagogiem szkolnym. Nie zapominając przy tym o roli rodziców i współpracy z nimi, a także o wspólnym przestrzeganiu kilku zasad:
?Zero wypominania „przebimbanego” przez uczniów czasu
Zero straszenia konsekwencjami, stopniem trudności zadań, ryzykiem uzyskania kiepskich wyników
Maksimum spokojnego wsparcia i niezbędnej pomocy.



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje



'

Encyklopedia emocji

UZALEŻNIENIE OD KOMPUTERA

         Uzależnienie od komputera jest zagrożeniem cywilizacyjnym, coraz mocniej nasilającym się w obecnym stuleciu. Oczywiste jest, że wraz z rozwijającą się w bardzo szybkim tempie technologią płynie cała masa korzyści. Jednak istnieje również druga strona medalu, która stwarza pewne ryzyko.



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje



'

Encyklopedia emocji

STRACH i LĘK U DZIECI

         Dzieci boją się wielu rzeczy, które rodzicom wydają się być niegroźne. Lęk to reakcja na wyimaginowane niebezpieczeństwo, natomiast strach pojawia się w konfrontacji z realnym zagrożeniem. Strach pozwala maluchowi na reakcje typu walcz lub uciekaj. Zostają zmobilizowane siły organizmu, by uporać się z niebezpieczeństwem. Lękotwórcze bodźce mają niejednokrotnie charakter irracjonalny, wyobrażeniowy. Psychologowie twierdzą, że w rozwoju dzieci pojawiają się trzy krytyczne okresy, w których rodzą się specyficzne lęki. Jest to wiek 2,5 roku, 6 lat i 10 lat. U normalnie rozwijających się szkrabów lęki mają charakter przemijający, a na miejsce starych „strachów” przychodzą nowe..



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje



Encyklopedia emocji

STRACH i LĘK

         Większość psychologów rozróżnia strach, jako reakcję na prawdziwe zagrożenie, natomiast lęk ma być irracjonalnym strachem w odpowiedzi na sytuację postrzeganą, jako niebezpieczną (choć obiektywnie taka nie jest). Strach jest potrzebny i adaptacyjny, dzięki niemu przetrwaliśmy uciekając przed tygrysem szablozębnym i innymi mamutami. Problem polega na tym, że reakcja alarmowa organizmu, która odpalała się przy tygrysie odpala nam się na przykład na imprezie w pracy (dużo ludzi).



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje



Encyklopedia emocji

WSTYD U DZIECI

         Wstydliwość dziecięca przypada na różne okresy życia i rozwoju dziecka. Wynika z konfrontacji z nieznanym światem, z sytuacjami, w których pojawiają się nowe osoby, a dziecko jest eksponowane na ich widok, często zmuszone do zaśpiewania piosenki lub wyrecytowania wierszyka. To, że dziecko należy do wstydliwych, wynika także z jego osobowości. Jeśli jest introwertyczna, dziecko należy do spokojnych, unikających zbyt dużej liczby nieznanych osób i sytuacji. Lubi być samo i jest wtedy spokojniejsze, bo w tłumie ludzi często przychodzi mu być ocenianym. A często oceny stanowią dla dziecka czynnik stresogenny, więc woli unikać takich sytuacji i jest określane mianem nieśmiałego dziecka.



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje



Encyklopedia emocji

WSTYD

         Wstyd możliwe określenia: dyshonor, blamaż, plama, kompromitacja, upokorzenie, pohańbienie, skrępowanie, zakłopotanie, hańba, zmaza, trema, zawstydzenie, poniżenie, obciach, wiocha, niesława, ujma, zażenowanie,  grzeszność...



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje



Encyklopedia emocji

RADOŚĆ

         Powinniśmy pamiętać, że złość zawsze rodzi złość, a uśmiech – uśmiech.

więcej w pliku poniżej...



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje



Encyklopedia emocji

SMUTEK U MŁODSZYCH

         Smutek u dzieci jest powszechniejszy, niż nam się wydaje, dlatego powinniśmy dawać wsparcie, ilekroć nasze pociechy nas potrzebują. Wychowywanie w oparciu o sumienie i zarządzanie emocjami jest ważne, aby dzieci potrafiły poprawnie wyrażać swoje uczucia

więcej w pliku poniżej...



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje



Drodzy rodzice


         Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że sytuacja, w której się znajdujemy, niestety przedłuża się. Mam nadzieję, że Państwo i Państwa dzieci macie się dobrze i chronicie się przed COVID-19 najlepiej jak potraficie.
         Jak wiecie, od kilku lat współpracujemy z Fundacją „ Motywacja i działanie” . Praca polega, między innymi, na bezpośrednim kontakcie psychologów z naszymi uczniami i rodzicami. W dzisiejszym, trudnym czasie kontakt w takiej formie jest niemożliwy. Dlatego po rozmowie z prezesem fundacji p. Karoliną Flacht, zapewniamy, że fundacja nadal w miarę możliwości będzie wspierać naszych uczniów i rodziców. Poniżej podaję kilka przydatnych linków.

Z serdecznymi pozdrowieniami
i życzeniami zdrowia:
Mariola Brzozowska pedagog


Więcej w pliku

Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje


Encyklopedia emocji

SMUTEK

         Smutek można odczuwać w różnej intensywności, od delikatnej melancholii, przez zdołowanie, aż do rozpaczy, czy desperacji. smutna, zmartwiony, cierpiąca, tęskniący, w agonii, pełna żalu, nieszczęśliwy, odrzucona, wyalienowany, rozczarowana, zdołowany, załamana, w żałobie, niezadowolony, w rozpaczy, pokonana, w desperacji, zraniony, bez nadziei

więcej w pliku poniżej...



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje



ZŁOŚĆ

         Złość można odczuwać w różnej intensywności, od delikatnej irytacji, przez frustrację, aż do gniewu, czy nienawiści. Jest bardzo energetyzującą i motywującą emocją. Jak każda emocja, również złość ma swoje ważne funkcje: jest naturalną i normalną odpowiedzią na poczucie zagrożenia, albo poczucie, że coś jest nie fair, niesprawiedliwe

więcej w pliku poniżej...



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje


E-lekcje

         Uczenie swoich dzieci inteligencji emocjonalnej jest koniecznym i niezbędnym zadaniem, jeśli chcesz by wyrosły na zdrowych i silnych ludzi. Emocje są bardzo istotną kwestią i musimy pracować nad nimi przez całe życie. Bardzo ważne jest, aby pracować nad nimi szczególnie w czasie dzieciństwa. Emocje kształtują bowiem całe nasze dalsze życie.
          Naszym podstawowym celem jest sprawienie, by nasze dzieci czuły przyjemność w okazywaniu i doświadczaniu swoich emocji. W efekcie ukształtujemy fundament empatii, która rozwinie w nich inne wartości. Podobnie jeśli chodzi o tożsamość emocjonalną.

koronawirus

          Inteligencja emocjonalna. To bez wątpienia aspekt naszej osoby, który powinniśmy rozwijać i dobrze o niego dbać. Umiejętność słuchania, rozumienie emocji innych osób i kontrolowanie swoich własnych oraz znajomość tego jak wyrażać wzajemny szacunek, oto inteligencja emocjonalna.
          Rady dla rodziców:
1. Chwal jak najczęściej, średnio dziecko słyszy około 50 negatywnych uwag dziennie – „nie rób”, „nie wolno”, „zostaw”, itp., a tylko pięć uwag pozytywnych. Chwalenie ma „magiczną” moc, bo jest dla dziecka komunikatem, co zrobiło dobrze, co warto powtarzać. Najlepiej opisz, za co dziecko zasłużyło na pochwałę. Ocena typu: ale jesteś zdolny, ma mniejszą siłę sprawczą.
2. Opisuj zachowanie i jego skutki, oddzielaj sprawcę od czynu. Okłamałeś mnie, trudno będzie mi teraz ci zaufać – zamiast zdania – jesteś kłamcą; źle zrobiłeś – zamiast – jesteś głupi.
3. Pokazuj różne punkty widzenia – patrzenie na świat oczami innych jest jedną z cech wysokiej inteligencji emocjonalnej. Dobrym ćwiczeniem, na przykład w razie konfliktu między dziećmi, jest pytanie – co czułbyś i myślał, gdybyś był Jackiem, Asią, a nie sobą? Czytając bajki, oglądając telewizję, zadawaj pytania: co czuli bohaterowie, skąd dziecko to wie, czy czułby to samo, dlaczego?
4. Ucz, jak radzić sobie z porażką (pomóż przeanalizować niepowodzenie, pomyślcie razem, co można zrobić następnym razem, by uniknąć porażki, kto może w tym pomóc, czego dziecko dowiedziało się z popełnionych błędów).
5. Nie myl radzenia sobie z uczuciami z ich wypieraniem przez dzieci (wypieranie to jeden z mechanizmów obronnych pojawiający się w trudnej dla nas sytuacji, świadczy o nieprawidłowościach, radzenie sobie z uczuciami to umiejętność rozpoznawania uczuć i ich odpowiedniego wyrażania).
6. Nie utrwalaj i nie nagradzaj zachowań, które świadczą o niedostatecznym rozwoju emocjonalnym (nie reaguj na dąsanie się, napady złości, wymuszanie – nie kupuj dziecku czegoś wbrew sobie, bo wstydzisz się jego reakcji w sklepie na twoją odmowę, jeśli dziecko skarży się na inne dziecko w szkole, nie pochwalaj tego, ale pomyślcie wspólnie, co można zrobić, by zmienić tę sytuację).
7. Często rozmawiaj o uczuciach (zadawaj pytania: Co czujesz? Jak sądzisz, co czuje druga osoba? – młodszemu dziecku zaproponuj, niech narysuje to, co czuje, ucz słów określających stany emocjonalne, mów o swojej radości, złości, smutku).
8. Pamiętaj: emocjom nigdy nie należy zaprzeczać! Akceptuj uczucia, słuchaj bardzo uważnie – zamiast słuchać jednym uchem, akceptuj uczucia słowami: „ Mmm, rozumiem, chyba jesteś smutny, to musiało być przykre. Nigdy, nawet w najlepszej wierze, nie mów: nieładnie wyglądasz, jak się złościsz, nie bądź smutny, to głupstwo, nie płacz.
9. Ucz słuchania. Pokazuj dziecku, co to znaczy aktywne słuchanie, że dobra rozmowa wymaga skupienia, dopytywania, czasu.
10. Dziel się swoimi uczuciami. Jeśli płaczesz przy dziecku, nigdy nie zaprzeczaj, bojąc się przyznać do łez, gdy dziecko pyta, czy coś się stało, lepiej powiedzieć: tak, jestem smutna, jest mi przykro, zamiast: nic się nie stało; jak najczęściej mów o swoich uczuciach – jestem wesoły, złości mnie to, zawstydziłem się.
11. Ucz, że niewypowiedziane emocje są źródłem konfliktów. Niech dziecko wie, że czasami trudno odkryć czyjeś uczucia i można się pomylić, pokazuj, że nagromadzona złość przeciwko koledze może skończyć się agresją.
12. Podkreślaj konsekwencje wynikające z dobrego i złego postępowania dziecka, unikaj natomiast stosowania kar. Kiedy dziecko widzi konsekwencje swojego postępowania, łatwiej mu zrozumieć, że to ono kieruje swoim życiem. Jeśli zaś spotyka się tylko z karą, uczy się, że to dorośli kontrolują sytuację i podejmują decyzje.

Źródło : Nowa Era, parentik.pl
Pedagog: Monika Kaleta



Leki

         Najczęściej wykorzystuje się leki sprzedawane bez recepty, które zastosowane w dawce przekraczającej działanie terapeutyczne wykazują działanie psychoaktywne (leki przeciwzapalne, stosowane w przeziębieniach, leki nasenne)
- Uznaje się leki za mniej uzależniające i mniej szkodliwe niż tradycyjne narkotyki,
- Zagrożeniem jest brak strachu przed uzależnieniem i skutkami przedawkowania
- Legalna używka, łatwy dostęp

więcej w pliku poniżej...



Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje



Konsultuje pedagogiczne

         Na konsultacje z pedagogiem Mariolą Brzozowską proszę umawiać się przez maila pedagog_zsp4@o2.pl lub wiadomość SMS. numer kontaktowy: 602 296 015

Mariola Brzozowska




Trudny okres dojrzewania

CHARAKTERYSTYKA OKRESU MŁODZIEŃCZEGO

         Wiek dorastania obejmuje okres od 12 do 18-20 roku życia. Na przestrzeni tego krótkiego czasu zachodzą radykalne zmiany psychiczne i fizyczne, które umożliwiają jednostce podjęcie nowych zadań i ról społecznych właściwych dla człowieka dorosłego.
          Młoda osoba poświęca się zabawie i sprawom ekscytującym, żyje dniem dzisiejszym, nie przejmując się dniem jutrzejszym. Jeśli młody człowiek nie znajduje wsparcia w środowisku np. w rodzinie, w szkole, dorastanie może stać się wyjątkowo trudne i samotne. Więcej w pliku poniżej...


Kliknij na ikonę aby pobrać informacje

Kliknij na komputer aby pobrać informacje      Kliknij na komputer aby pobrać informacje

Uzależnienia wśród dzieci i młodzieży

         Palenie tytoniu jest zachowaniem ryzykownym dla zdrowia z powodu działania obniżającego odporność i wydolność fizyczną oraz znamiennie zwiększającego ryzyko choroby niedokrwiennej serca, chorób układu oddechowego, nowotworów płuc, pęcherza moczowego, przełyku, żołądka i trzustki.
         Zauważa się coraz niższy wiek inicjacji palaczy. Z przeprowadzonych badań wśród młodzieży szkół podstawowych wynika, że po papierosy sięga 18% chłopców i 8% dziewcząt w wieku 11-15 lat.

JAKIE SĄ CZYNNIKI CHRONIĄCE PRZED PODEJMOWANIEM RYZYKA?

- Rodzina - wsparcie rodziców, zasady rodzinne, jasne oczekiwania rodziców, dobre porozumiewanie się z dzieckiem, monitorowanie czasu wolnego dziecka, wspólnie spędzany czas wolny, zaangażowanie rodzica w sprawy szkolne dziecka;
- Rówieśnicy - relacje z rówieśnikami akceptującymi normy społeczne, z aspiracjami edukacyjnymi, prospołecznymi, poczucie akceptacji ze strony rówieśników;
- Szkoła - dobry klimat szkoły, wsparcie nauczycieli, doświadczenie pozytywnych wzmocnień, poczucie więzi ze szkołą, określone zasady życia szkolnego i ustalone granice;
- Środowisko - zaangażowanie w konstruktywną działalność, kluby młodzieżowe, wspólnoty religijne, wolontariat, działalność charytatywna – wysoki poziom empatii;
- Przyjazne i bezpieczne sąsiedztwo (dostęp do ośrodków rekreacji, klubów, poradni, ośrodków interwencji kryzysowej);
- Dorośli mentorzy (oparcie w zaufanej osobie dorosłej np. trenerze sportowym, psychologu szkolnym, wychowawcy)

PODSUMOWANIE

1. Okres dorastania jest niezwykle trudny dla młodzieży i dlatego potrzebuje ona wsparcia świadomych i ewentualnych problemów osób dorosłych – rodziców, nauczycieli, pielęgniarek szkolnych.
2. Należy zwrócić szczególną uwagę na edukację zdrowotną młodych osób w celu kształtowania u nich właściwych postaw prozdrowotnych.
3. Zdrowy styl życia wypracowany wśród młodzieży przełoży się na zdrowie późniejszych dorosłych i dzieci.


żródło: pedagog, profilaktyk Katarzyna Brzoza


Uzależnienia wśród dzieci i młodzieży

          Z uwagi na zakres występowania i obniżenia granicy inicjacji w przypadku sięgania po środki psychoaktywne mamy do czynienia z trudnym problemem współczesnej terapii uzależnień. Uzależnienia występujące u osób młodych charakteryzują się inną specyfiką niż u dorosłych. Bardzo ważnym negatywnym czynnikiem w procesie rozwoju uzależnienia u osób młodych jest wpływ substancji psychoaktywnych na wciąż rozwijający się organizm. Wszystkie środki psychoaktywne oddziałują na układ nerwowy, wpływają na chemiczne procesy mózgu, co w połączeniu z niedojrzałym układem nerwowym powoduje większą skłonność do uzależnienia oraz większą skalę negatywnych czynników, których skutki z uwagi na różnice osobnicze mogą być odczuwane w różnym natężeniu przez całe życie.
          Trudno wymieniać wszystkie występujące uzależnienia, natomiast można pokazać wspólne ich cechy.
         Po pierwsze to uporczywe dążenie do przyjmowania danej substancji lub wykonywania pewnej czynności (wewnętrzny przymus), po drugie to wykonywanie tych szkodliwych zachowań pomimo zauważalnych szkód spowodowanych uzależnieniem, a po trzecie to występowanie przykrych stanów psychicznych oraz dolegliwości fizycznych w okresach abstynencji i uczucie ulgi wywołane przez przyjęcie środka lub wykonanie czynności.
         Kategorie środków uzależniających możemy podzielić na środki poprawiające doraźnie samopoczucie, do których zaliczamy alkohol, leki, narkotyki i papierosy oraz na zachowania redukujące napięcie emocjonalne poprzez kompulsywne objadanie się, ćwiczenia fizyczne, seks, rozrywkę. Podobny podział uzależnień został przedstawiony przez Bohdana T. Woronowicza, który wymienia uzależnienia od substancji psychoaktywnych oraz zaburzenia nawyków i popędów. Nie wszystkie środki wywołujące uzależnienie są nielegalne, ale wszystkie mogą wywołać negatywne skutki.
         Z każdym rokiem zauważa się wzrost liczby gimnazjalistów, którzy piją alkohol, palą papierosy czy przyjmują narkotyki. Badania w warszawskich gimnazjach pokazały, że prawie ¾ uczniów trzecich klas gimnazjów przynajmniej raz piło alkohol w ciągu ostatniego roku, po upływie roku liczba ta zwiększała się o kilkanaście procent. Wzrost dynamiki picia alkoholu dotyczy zarówno chłopców jak i dziewcząt. Około 30% uczniów trzecich klas gimnazjów paliła papierosy, a ponad połowa miała za sobą przynajmniej jednorazowe palenie. Dynamika wzrostu palenia papierosów choć dotyczyła obojga płci, była większa wśród dziewcząt.
         Analizując problem uzależnień wśród młodzieży należy wspomnieć o czynnikach chroniących przed zachowaniami problemowymi.
         Do tych czynników zaliczamy między innymi negatywny stosunek środowiska rówieśniczego do używania narkotyków, adekwatną kontrolę rodzicielską dotyczącą czasu spędzanego poza domem, wsparcie emocjonalne ze strony matki i pozytywny kontakt z ojcem, kontrolę środowiska i wytworzenie norm przeciwnych używaniu substancji psychoaktywnych. Ważne jest także wsparcie emocjonalne ze strony przyjaciół, posiadanie autorytetu i udział w zajęciach sportowych, jednak w przypadku gdy te są negatywne, mogą stać się również zagrożeniem.
         Jerzy Mellibruda wymienia uwarunkowania osobowościowe, jako sprzyjające i zwiększające ryzyko uzależnień, do których zalicza między innymi niskie poczucie własnej wartości, wysoką samokontrolę, poczucie niższości i wstydu, tłumienie negatywnych emocji, ukryty bunt w relacjach, poczucie krzywdy i usprawiedliwianie siebie, wrażliwość na stres, potrzebę natychmiastowej gratyfikacji, nieposiadanie umiejętności radzenia sobie z własnymi negatywnymi emocjami i nieumiejętność korzystania z naturalnych przyjemności.
         Czynniki te kształtują się na drodze rozwoju i socjalizacji, co pokazuje jak ważna jest rola wychowawcza rodziny i środowiska w kształtowaniu jednostki i jej odporności na negatywne zachowania. Z uwagi na intensywny proces wzrostu i kształtowania się młodej osoby, wystąpienie uzależnienia wywołuje wiele zagrożeń. Uzależnienie sprawia, że młody człowiek nastawia się tylko na doraźne przyjemności, nie uczy się dojrzałych i skutecznych sposobów radzenia sobie ze stresem i rozwiązywania problemów życiowych. Osoba uzależniona ponosi także inne koszty związane między innymi ze szkołą (zaległości szkolne, wagary, kłopoty w nauce: zaburzona koncentracja uwagi, osłabienie pamięci i logicznego myślenia, spadek motywacji); z rodziną (konflikty). Ma również problemy z agresją (środki psychoaktywne mają wpływ na ośrodki kontroli powodując działanie, na które ludzie nie pozwalają sobie będąc trzeźwymi), zwiększone prawdopodobieństwo utraty zdrowia lub życia (alkohol jest głównym czynnikiem wypadków w grupie wiekowej 16-20 lat, środki psychoaktywne wpływają negatywnie na stan zdrowia). Zauważając wzrost występowania uzależnień i obniżenie wieku inicjacji, bardzo istotne jest zwrócenie uwagi na profilaktykę pierwszo i drugorzędną, która podjęta systemowo i systematycznie mogłaby wpłynąć na kształtowanie odporności młodzieży na negatywne czynniki.

Dla Rodziców          Rodzice, którzy mają dobry kontakt z dzieckiem mają większą szansę, aby uchronić je przed uzależnieniami. Budowanie kontaktu, wiarygodność i rzetelna wiedza to ważne elementy w relacji między rodzicem a dzieckiem. Dzieci w okresie dojrzewania potrzebują poczucia więzi i przynależności do rodziny, wspierania poczucia własnej wartości, wiarygodności rodziców, sprawiedliwego traktowania, poszanowania intymności i dyskrecji oraz stanowczości w ważnych sprawach.
         Im lepszy kontakt między rodzicem a dzieckiem, tym większa szansa, że rodzic zauważy niepokojące objawy u dziecka, takie jak:
• unikanie rozmów, częste kłamstwa;
• oddalanie się od rodziny;
• łopoty w szkole, których wcześniej nie było np. wagary;
• rozdrażnienie, niecierpliwość, agresja;
• sypianie o różnych porach dnia (raz jest bardzo pobudzone a raz ospałe);
• spędzanie czasu poza domem i unikanie kontaktu po powrocie;
• nowi znajomi, o których nie chce rozmawiać lub samotne spędzanie czasu w pokoju;
• nadmierny apetyt lub jego brak, gwałtowne chudnięcie lub tycie;
• przekrwione oczy, zwężone lub rozszerzone źrenice;
• dziwne zapachy w pokoju lub bezpośrednio od dziecka, przedmioty związane z narkotykami;
• znikanie z domu pieniędzy lub wartościowych przedmiotów.
Pojedyncze objawy nie muszą oznaczać, że z dzieckiem dzieje się coś złego, jednak nie muszą wystąpić wszystkie objawy, aby świadczyć, że coś złego się dzieje.
Warto interweniować, gdy z dzieckiem dzieje się coś niepokojącego, jednak nie działać pod wpływem emocji i rozpocząć rozmowę wtedy, gdy wiemy, że znajdziemy czas na to, aby ją skończyć. W momencie pojawienia się problemu, warto także szukać pomocy u specjalistów.

żródło: pedagog, profilaktyk Katarzyna Brzoza


Bibliografia:
• Narkotyki: Zażywanie i Nadużywanie, S. A. Maisto, M. Galizio, G. J. Connors, Katolicka Fundacja Pomocy Osobom Uzależnionym i Dzieciom „Karan”, Warszawa 2000;
• Nałogowa osobowość naszych czasów, J. Mellibruda; www.psychologia.edu.pl
• Uzależnienia. Geneza, terapia, powrót do zdrowia., B. H. Woronowicz, Media Rodzina 2009, s. 5-9.
• Czynniki chroniące ryzyka związane z zachowaniami problemowymi warszawskich gimnazjalistów: klasy I-III, K. Ostaszewska, A. Rustek-Krawczyk, M.Wójcik, Instytut Psychiatrii i Neurologii, Warszawa 2011.


Skutki uboczne zażywania dopalaczy

         Dopalacze, podobnie jak narkotyki, mają działanie psychoaktywne, wywołują w organizmie określone stany – odurzenia, pobudzenia, euforii, halucynacje.
          Dopalacze to mieszanki trucizn Mogą być pochodzenia naturalnego – preparaty ziołowe, zawierają głównie związki halucynogenne, np. oparte na wyciągach z muchomora czerwonego lub plamistego, szałwii wieszczej, powoju hawajskiego, kratoma (liście drzewa Mitragyna Speciosa). Są dostępne pod postacią suszu lub ekstraktu. Bywa, że jeden dopalacz zawiera w sobie związki pochodzące nie z jednej, ale kilku, a nawet kilkunastu roślin! Po spożyciu takiej piorunującej mieszanki pojawia się nadwrażliwość zmysłowa, zmienne nastroje, charakteryzujące się nagłym przejściem od euforii do depresji, omamy.
          Dopalacze mogą być także pochodzenia syntetycznego. Mają działanie podobne do tego, jakie wykazują znane narkotyki. Np. BZP (N-benzylopiperazyna) i TFMPP (3-Triflurometylofenylpiperazyna) działają podobnie jak amfetamina czy metamfetamina, a JWH-018 (1-pentylindol-3-yl) podobnie jak marihuana i haszysz. Wyjątkowo niebezpieczny jest mefedron, substancja będąca pochodną efedryny, działająca podobnie do kokainy, która błyskawicznie wchłania się do organizmu, powodując szybki wzrost temperatury ciała (choć chwilę po spożyciu jest uczucie zimna). W rezultacie dochodzi do przegrzania tkanek, zwłaszcza mózgu i serca.
         Wszystkie dopalacze stanowią zagrożenie życia, a lista niepożądanych objawów, jakie mogą wywoływać, jest bardzo długa. Właściwie nie ma narządu, którego nie mogą uszkodzić. Często spożywa się je wraz z alkoholem, lekami czy innymi narkotykami, co znacznie zwiększa ryzyko poważnych interakcji i zatrucia organizmu. Do najmniej groźnych objawów zatrucia dopalaczami należą bóle głowy, bóle w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu serca, bezsenność, problemy z koncentracją, stany lękowe. Do poważniejszych, stanowiących już zagrożenie życia: zawał serca, udar mózgu, stany agresji, które mogą zakończyć się próbą samobójstwa lub zabójstwa, śpiączka, niewydolność nerek, wątroby. Dopalacze są szczególnie niebezpieczne dla osób, które cierpią na schorzenia przewlekłe – np. alergików, cukrzyków, dla osób z osłabionym układem odpornościowym i dla tych wszystkich, którzy znajdują się jeszcze w okresie rozwojowym, a więc dla dzieci i młodzieży. Wśród objawów, które mogą świadczyć o zażyciu dopalaczy, można wymienić ponadto: nadmierną potliwość, oczopląs, szczękościsk, nudności, wymioty, omamy słuchowe i wzrokowe, stany lękowe, nagły wzrost ciśnienia tętniczego, rozrywający ból głowy, migotanie przedsionków.

Jeśli zdarzyło ci się zażyć dopalacz i źle się czujesz, pamiętaj, aby:

• wypić dużo wody mineralnej
• zachować przy sobie opakowanie od dopalacza, aby pokazać lekarzowi, co ułatwi mu podjęcie akcji ratowniczej
• nie siadać za kierownicą
• nie zażywać żadnych leków, które mogą wejść w interakcje z substancjami zawartymi w dopalaczu
• a przede wszystkim – natychmiast poszukać lekarza. Tu liczy się każda sekunda!



Źródło: http://www.poradnikzdrowie.pl/psychologia/nalogi/dopalacze-zbieraja-smiertelne-zniwo-skutki-uboczne-zazywania-dopalaczy_37554.html



Jak radzić sobie z gniewem?

         Lista szybkich obniżaczy poziomu gniewu i przywracania się do dobrego nastroju:

  • Napij się czegoś zimnego, zjedz lody, umyj twarz zimną wodą. Jest to tak proste, jak prosto brzmi. Kiedy się gniewasz, temperatura Twojego organizmu zaczyna się podwyższać. Wypijając coś zimnego albo jedząc lody, obniżasz ją, a to pomaga obniżyć poziom Twojego gniewu.

  • Zmień środowisko - jeżeli ktoś tak Cię zdenerwował, że nie możesz się uspokoić, to po prostu zostaw wszystko za sobą i nabierz dystansu do całej sytuacji, zmieniając miejsce pobytu. Nie uspokoisz się za szybko w miejscu, gdzie przed chwilą czułeś gniew, bo wszytko Ci będzie o tym przypominać. Przespaceruj się gdzieś, zmień otoczenie i dotleń mózg.

  • Ćwicz fizycznie - rozładuj gniew, który w Tobie siedzi, poprzez ćwiczenia fizyczne. Ćwicząc, wyobrażaj sobie, że z każdym kolejnym wysiłkiem gniew uchodzi z Ciebie.

  • Ćwicz nabieranie dystansu - nie jest łatwo nie wpadać w gniew, ale nie oznacza to, że czasami nie można po prostu sobie odpuścić zbędnych nerwów. Jest to prostsze niż myślisz, wystarczy tylko starać się nie myśleć o powodzie gniewu, a w końcu on sam zniknie. Być może nie uda Ci się to za pierwszym razem, ale z czasem możesz w sobie wyrobić bardzo dobry zwyczaj podchodzenia do wszystkiego z dystansem.

  • Wypisz swój gniew - pozwól, aby gniew wyszedł z Ciebie i przeszedł na papier. Zapisuj to wszystko, co Cię gniewa, pisz, ile tylko możesz i bez wytchnienia. Nie zastanawiaj się, co napiszesz, po prostu pisz. Wypisz, co Cię denerwuje, dlaczego to Cię denerwuje, kto Cię zdenerwował, opisz swój gniew i wyżyj się słowami.

  • Zapamiętuj powody do gniewu - nie chodzi oto, aby rozpamiętywać wyzwalacze gniewu i jeszcze bardziej się denerwować. Chodzi mi raczej o to, aby potrafić zidentyfikować je w przyszłości, a przez to ich łatwiej unikać.



    Powyższy tekst jest fragmentem ebooka: "Mądre szczęśliwe życie"



    10 zasad bezpieczeństwa młodzieży w czasie wakacji!

             Pamiętaj, że żadna zasada nie daje 100% szans na uniknięcie zagrożeń, ale z pewnością zmniejsza i to znacznie, możliwość stania się ofiarą.

    1. Wyjeżdżając, zawsze pozostaw najbliższym informację, gdzie i z kim będziesz spędzać czas. Zostaw wszystkie możliwe numery telefonów – swoje i przyjaciół. Umów się na określone hasło, które wypowiedziane przez Ciebie będzie oznaczało, że czujesz się zagrożony i potrzebujesz natychmiastowej pomocy. To nie przesada - to podstawowe zasady bezpieczeństwa!

    2. Nie afiszuj się zbytnio posiadanymi dobrami - nigdy nie wiesz, kto może Cię obserwować. Podczas płacenia staraj się nie pokazywać zawartości portfela. Dobrym wyjściem jest np. noszenie przy sobie drobnych sum. Natomiast sposobem na natrętnych "wyłudzaczy" jest posiadanie w kieszeni drobnych "na odczepne". Korzystaj z takiego rozwiązania, gdy sytuacja staje się napięta. Dobrze jest się wtedy oddalić obserwując, czy napastnik nie podąża za Tobą.

    3. Podróżując pociągiem zawsze zajmuj miejsca z dala od podejrzanych osób i - jeśli to możliwe - blisko konduktora, bądź służby ochrony kolei. Nie siadaj samotnie w przedziałach i trzymaj się blisko ludzi. Często to wystarczy, aby odstraszyć potencjalnego napastnika. Staraj się nie podróżować nocą. Pamiętaj - napastnik lub złodziej zawsze korzysta z okazji. Nigdy też nie podróżuj autostopem sam - zawsze w gronie przyjaciół. Nie wsiadaj do auta jeżeli kierowca od razu nie wzbudzi Twojego zaufania lub będziesz mieć jakiekolwiek wątpliwości. Wracając z imprezy nocą nigdy nie korzystaj z ofert podwiezienia przez obcych.

    4. Kiedy ktoś Cię zaczepia, nie wdawaj się w rozmowy - czasami lepiej udać, że się nie słyszy i iść dalej. Kiedy zaczepki się nasilą, odpowiadaj pewnie, krótko, bez wdawania się w dyskusję. Nie obrażaj napastnika. Kiedy ktoś Cię celowo potrąci, nie odwracaj się i idź dalej. Można również przeprosić - dla własnego dobra.

    5. Przebywając na plaży, pływalni czy w wakacyjnym tłumie, uważaj na swoją torbę, portfel, telefon. Nie noś portfela i dokumentów razem i nigdy nie wkładaj ich do tylnej kieszeni. Dokładnie zapinaj plecaki i torby. Torebkę trzymaj, obejmując ją całą od spodu, pamiętając przy tym, aby zawsze była zamknięta. Wartościowe rzeczy noś tylko w zamykanych kieszeniach. Jeśli bawisz się na imprezie, nigdy nie pozostawiaj swoich rzeczy bez opieki - kradzieże torebek, portfeli, telefonów komórkowych zdarzają się w klubach niezwykle często. Złodziej prowadzi wnikliwą obserwację wybierając swoje ofiary.

    6. Zawsze i wszędzie pilnuj swoich napojów. Przypadki dosypywania i dolewania różnych specyfików są coraz większym problemem. Po takich substancjach nabierasz niewyobrażalnej ochoty na seks, tracisz samokontrolę, łatwo jest Cię nakłonić do robienia różnych rzeczy, a nazajutrz niczego nie pamiętasz. Nigdy nie przyjmuj napojów od nieznanych lub mało znanych Ci osób. Jeśli idziesz na parkiet, napoje zostaw pod opieką osoby zaufanej.

    7. Nigdy nie wybieraj się na dyskotekę sam - zawsze w gronie znajomych. Nie wychodź z dyskoteki samotnie - staraj się wracać do miejsca zamieszkania w towarzystwie przyjaciół. Wychodząc z dyskoteki włóż wierzchnie okrycie i wygodne obuwie - bardzo "swobodny" strój często prowokuje agresję. Dobrze jest również nosić przy sobie miotacz gazu lub żel obezwładniający. Pamiętaj jednak, że jest to przedmiot służący do obrony, więc stosuj go zgodnie z przeznaczeniem!

    8. Wakacje to okres wzmożonej działalności dealerów narkotykowych. Pamiętaj, że mitem jest, iż "dopalacze" pomagają w dobrej zabawie. Narkotyki zrobią Ci z mózgu kogel-mogel. Naucz się być asertywnym! Naucz się odmawiać.

    PAMIĘTAJ - NIE ISTNIEJE BEZPIECZNE BRANIE NARKOTYKÓW!!!!

    9. Wakacje to czas relaksu i zabawy, ale nie każdy pomysł na zabawę jest dobry. Alkohol jest nie tylko szkodliwy dla ale również wzmaga agresję. Jednocześnie nietrzeźwy nastolatek jest łatwiejszą ofiarą lub sprawcą przestępstwa.

    10. Okres wakacji to również intensywny werbunek prowadzony przez sekty. Nie opowiadaj nowo poznanym ludziom o swoich kłopotach czy marzeniach. Możesz być zaproszony na "bardzo ważne spotkanie". Jeżeli osoba jest bardzo życzliwa, ale nie chce odpowiedzieć na Twoje pytanie o cel spotkania i osoby lub instytucje je organizujące: "bo tam się wszystkiego dowiesz", bądź ostrożny. Nie idź, jeżeli wcześniej nie sprawdzisz, kim są ludzie, którzy Cię zapraszają i o co im chodzi.

    Pamiętaj, że żaden zbiór zasad nie gwarantuje 100% skuteczności. Nic nie zastąpi rozsądku, odpowiedzialności i ostrożności!!!!!


    źródło: zasoby internetu


    Zachowanie zwane wymuszaniem

             Należy pamiętać, że za każdym razem, kiedy ulegamy namowom dziecka, uczymy je, że jego metoda jest skuteczna, że wymuszanie jest sposobem na uzyskanie tego, czego pragnie. A wtedy dziecko zacznie męczyć nieustannie rodziców. Musi się ono jednak nauczyć cierpliwości i zrozumieć, że nie wszystko przychodzi w życiu od razu.

    6 zasad, które pomogą nam oduczyć dziecka nawyku wymuszania:

    1. Musisz je poinformować, że takie zachowanie (wielokrotne ponawianie tej samej prośby, marudzenie i szantażowanie) nie jest odpowiednie,
    2. Na prośbę dziecka dawać jasną i jednoznaczną odpowiedź: „tak” lub „nie”. Odpowiedzi typu „być może” zostawiają dziecku furtkę do dalszego zamęczania rodziców, a tego nie chcemy,
    3. Jeżeli odpowiedź brzmi „nie” – uzasadnij ją. Dziecku będzie wtedy łatwiej zrozumieć Twoje motywy i pogodzić się z odmową. Jednak nie wdawaj się z dzieckiem w dyskusje.
    4. Jeśli dziecko nadal próbuje wymuszać, daj mu do zrozumienia, że spotka go za to kara – utrata posiadanych już przywilejów,
    5. Musisz ustalić jasne zasady dotyczące poprawnego zachowania zarówno
    w zaciszu domowym, jak i w miejscach publicznych.
    6. Nagradzać dziecko, gdy zaniecha wymuszania.

    Czego robić zdecydowanie nie należy:

    1. Krzyczeć na dziecko. Oprócz strachu i stresu wywołać to może u dziecka pogorszenie nastroju, napad złego humoru oraz pogłębienie problemów, jeśli takie istnieją. Poza tym, dziecko niekoniecznie powiąże krzyk rodzica z naganą za wymuszanie,
    2. Ignorować próśb dziecka, albowiem może wywołać efekt odwrotny od zamierzonego i wzmóc wymuszanie, co najprzykrzejsze jest dla uszu i nerwów rodziców.
    3. Dziecku nie wolno pozwalać na wszystko. Ale też nie ma sensu wszystkiego mu zabraniać.
    4. Twoja złość w niczym nie pomoże. Gdy masz ochotę stłuc dziecko na kwaśne jabłko, weź głęboki oddech i postaraj się je zrozumieć. Jemu też jest źle!
    5. Do dziecka trzeba mówić jasno i zwięźle. Proste komunikaty typu: "Nie wolno bić, kopać, krzyczeć" działają skuteczniej niż długie wywody.
    6. Lepiej zapobiegać, czyli nie dopuszczać do wybuchów złości. Gdy widzisz, że coś się święci, odwróć uwagę dziecka albo je rozśmiesz. Unikaj kłopotów. Wybieranie się na zakupy w chwili, gdy masz mało czasu, a dziecko jest zmęczone lub rozdrażnione, to najprostszy przepis na awanturę.
    7. Pamiętaj, że najlepsze są pochwała i nagroda. Jeśli na przykład po udanej wizycie w supermarkecie pójdziecie jeszcze obejrzeć wystawę w sklepie zoologicznym albo zrobisz dziecku inną miłą niespodziankę, zrozumie, czego od niego oczekujesz.

    źródło: zasoby internetu



  • Kliknij na obrazek, aby pobrać informację o programie SZKOŁA BEZ PRZEMOCY

    Kliknij na obrazek, CENTRUM EDUKACJI OBYWATELSKIEJ

    Używkom mówię Nie
    GDZIE MOŻNA UZYSKAĆ POMOC?

    ZACHOWAJ TRZEŹWY UMYSŁ

    Projekt edukacyjny

    Projekt edukacyjny



    Projekt edukacyjny

    Projekt europejski

    Projekt europejski


    Kliknij na obrazek, Bezpieczne wakacje

    Projekt edukacyjny


    Klub Kubusia Puchatka

    Zawsze Bezpieczni

    Strona znajduje się na serwerze firmy "Multimedia Polska-Południe S.A"
    copyright© by Kamilla Szczucka